go to home page

 "Lady In Garden" acrylics and inks on paper 100 cm x 70 cm sold

Τα βήματά μου στην πίστα μιας ολόλευκης άνοιξης

Εξοστρακίζουν κάθε υποψία,

Θανατερή πίσσα της ματαιόδοξης ομορφιάς.

Φουντωμένη ουρά νεαρού κάστορα η εφηβική επιθυμία.

Αρώματα, λουλούδια κι ένας πορθμός με σώζει από βλέμματα διψασμένα.

Το γάμο μου περιμένω.

My steps on the dance floor of a brightly-white spring

Ostracize suspicion, the fatal bitumen of the vain beauty.

Puberty yearning tasseled like the tail of a young beaver.

Fragrances, blossoms and a straight of water save me from hungered eyes.

‘Tis my wedding I’m awaiting

 

 "The Smile of Gioconda" acrylics on canvas

Ζωή βιωμένη.

Καβάλα σ΄έναν αίλουρο

Σοκάκι παραμυθιού διαπερνάς

Με αύρες φούξια και γαλάζιες

Ν’ αρωματίζουν τον αέρα.

Σα σίφουνας περνάς από παντού

Και στέκεσαι κιόλας.

Τι πυγμή ζωής, τι κύρος

Και πώς καλοπερνούν οι άνθρωποι μαζί σου.

Αρχόντισσα γενναιόδωρη με οπλοστάσιο ομορφιάς

Πώς αναλύεται το μυστήριό σου

Μέσα απ’ το σπάσιμο χειλιών δοκιμασμένων

Όταν έπεφτες απ’ τον έναν στον άλλο αγκομαχώντας.

Ζωή βιωμένη.

Μην κλαις αγαπημένη μου πάνω στα χρώματά σου,

Μην ξεβάφεις.

Καμιά χρυσωμένη αθλιότητα δε θα σ’ αγγίξει πια.

Καίω το ψέμα του κόσμου

Κι ολόγιομος θα ρθω πρίγκιπας

Στα όνειρά σου τα μελλοντικά

Καθρέπτης σου με μάνες μέλισσες

Το στόμα να μου πρήζουν

Παχύ φιλί να υποσχεθούν

Της τυραννίας την οπή να κλείσω στην άκρη των χειλιών σου.

A life lived.

Mounted on a wild cat

A fairy tale alley you march through

With fuschia and light blue auras spreading your perfume

Like a tornado you pass by and you linger.

What vigor of life, what authority

And how well people have it when you’re around

You generous lady

With an armory of beauty

How is your mystery analysed

Through the grin of tested lips

When you threw yourself from man to man moaning.

A life lived.

Don’t cry my beloved on your colours,

Don’t fade out.

No sugarcoated wretchedness shall touch you anymore

I burn down the world’s lie

And as a fully-fledged prince I shall enter

 your tomorrow dreams

Your mirror

With bee-mothers swelling my mouth

Promising a gross kiss

Tyranny’s gap to fill on the corner of your lips.

'Paradise' acrylics on canvas, 130cm x 110 cm

"Maro" acry lics on paper 100 cm x 70 cm

Κάθεσαι απέναντί μου

Οριστική η σύμπραξή μας

Ρευστά τα χτυποκάρδια

Ιστία σε γερό σκαρί

Τρελός έχω υπάρξει για σένα

Σοφία θέλω να έχουμε

Ίμερος…

You sit opposite me

Definite our co creation

Flowing our heartbeats

Sails on a big hull

Mad I have been for you

Wisdom is what I want us to have

Yearning…

"Spring" acrylics on paper 100 cm x 70 cm

"Christine- sister of Princes Daphne" acrylics on paper 100 cm x 70 cm sold

Πάθη σέρνοντας από την ένδοξη ιστορία του ονόματος της η Χριστίνα χάθηκε στο δάσος, τα δέντρα ήταν πανύψηλα, και ο ήλιος μαζί με το φεγγάρι φαίνονταν στον ουρανό.  Στα χέρια της κρατούσε την δίδυμη φλόγα.  Ακόμα. Ξερός ο κρότος στο βάθος ενός πηγαδιού από όπου κρώζει ακόμη η πληγή της απουσίας του ερωμένου της.  Τον έχασε όπως στο πανηγύρι ο Κοκτώ ή στο όνειρο θερινής νύχτας ο Σαίξπηρ έχαναν την γη κάτω από τα πόδια τους.  Η Χριστίνα είναι ένα όμορφο κορίτσι με τόλμη στη ζωή αλλά πολύ ευαίσθητη.  Η ευφυία της είναι μια αριστουργηματική δαντέλα από εγκεφαλικά κύτταρα που όταν λειτουργούν, θεσπέσια αποτελέσματα έχουν στην δομή των κινήσεών της.  Και λειτουργούν συνέχεια. Ξέρει τον εαυτό της.  Όταν ο δρόμος δεν την βγάζει εκεί που θέλει, αλλάζει ρότα τακτοποιώντας όλους τους ανοιχτούς λογαριασμούς.  Καθαρή προχωρά μπροστά. Όταν πληγώνεται συνοψίζει το τραύμα με την λογική εξέταση των συνθηκών και το περιορίζει όπως μαζεύουμε ένα φαγητό που χύθηκε από την χύτρα.  Σιγά σιγά αναλύοντας τους λόγους της πληγής, και συνθέτοντας μια καινούργια ελπίδα.  Και όλα αυτά τα κάνει με συμπαραστάτη μόνο τον εαυτό της.  Η Χριστίνα είναι Ελληνίδα και μικροδείχνει παρ’ όλο που έκλεισε τα 22.

Dragging passions from the glorious history of her name, Christine got lost in the woods, the trees were immensely tall, and the sun together with the moon were visible in the sky. In her hands she held the twin flame. Still. A hollow sound at the bottom of a well, from where the wound of her lover’s absence still crows. She lost him, just like Cocteau at the fair, or Shakespeare in Midsummer night’s dream, they lost the ground beneath their feet. Christine is a beautiful girl with boldness in life , but very sensitive. Her intelligence is an exquisite lace of brain cells, which when they function they have wondrous effects on her movements. And they work constantly. She knows herself. When the road doesn’t take her where she wants, she changes route settling all unfinished business. Clean she moves forward. When she’s hurt, she assesses the wound through logically evaluating the circumstances and she minimizes it, the way someone cleans up the mess of food pouring out of the pot. Slowly, analyzing the reasons for the wound  and synthesizing a new hope. All this she does with no one but herself on her side. Christine is Greek and looks young for her age, although she turned

"The Apple" acrylics on paper 100 cm x 70 cm

Σοβινιστικό γουρούνι στην πατρίδα του έρωτά σου.  Η κατάκτηση μετράει τα βήματα του τέλους. Δεν μπορώ να ανταπεξέλθω στο πλάνο της μοίρας.  Θεωρώ τον εαυτό μου πάντα υπεύθυνο.  Το μέγεθος με το οποίο συνδέομαι με τους ανθρώπους της καρδιάς, είναι το μέγεθος της συγχώρεσης.  Δεν είμαι άξιος να διαιωνίσω το παιχνίδι, αρσενικού και θηλυκού- το οποίο μου φαίνεται χαζό.  Υποφέρω από την ματαιότητα των πραγμάτων.  Και κάτι αισιόδοξο: Σε αγάπησα και πέρασα πολύ καλά τις περισσότερες φορές.

A chauvinistic pig in the home country of your love. The conquer counts the steps of end. I cannot cope with fate’s plan. I always consider myself the culprit. The measure with which I connect with people of the heart, is the measure of forgiveness. I am not worthy of carrying on the game of male and female – which I think is stupid. I suffer from the vanity of things. And something positive: I loved you and I had a great time mostly.

"What's on my mind" acrylics on paper 100 cm x 70 cm

Ο έρωτας είναι στιγμές διάστικτες από το πρίσμα της ηδονής.  Ατενίζοντας το άπειρο πρέπει να εξομολογηθώ.  Η αστοχία μου είναι το μεράκι μου?  ΟΧΙ θεέ μου όχι.

Love is moments speckled by the prism of voluptuousness. Gazing into the infinite I must confess. Is my miss my passion? NO God, no!

"Happy Punks" acrylics on paper 100cm x 70cm

"Metamorphosi" acrylics and inks on paper 100cm x 70 cm 

Τελικά έχω γίνει σκαθάρι.  Όλα πάνε κατ’ ευχήν! Αν αντέξω θα ζήσω, αλλιώς πρέπει να σκεφτώ τον θάνατό μου.  Τον γεννώ τώρα και σε αφήνω.  Θα σκοτώσω ένα κομμάτι του μυαλού μου, και κάτι γενικότερο.  Εγώ δεν μπορώ.  Η χαρά αδιαπραγμάτευτη.  Όλο γωνίες η ζωή, ανάσες κομματιαστές.  Κομμάτια μιλούν κομμάτια περνούν κομμάτια θυμάμαι κομμάτια πονούν κομμάτι κινούνται.  Μπορώ μόνο να με ξεχάσω.  Η αποστολή μου.  Δεν είμαι πια άνθρωπος. Τι είμαι? Τι είμαι? Δοξάζω το μικρό και λιτό και απέριττο μπροστά στα θαύματά σας τα τεχνολογικά.  Είμαι μια σάρκα που έχει αιχμές. Τις ανάγκες της.  Μόνο για επιβίωση, τίποτα παραπάνω, όλα μετρημένα. Και μέσα μου καίει ο πόθος για αλήθεια ομορφιά και αγάπη.  Κατ’ εικόνα και ομοίωση του μεγάλου αρχιτέκτονα της φύσης, έζησα, και τώρα σκαθάρι από τους πόνους των άλλων ανθρωποειδών. Ευαισθησία? Λάθη και μίζερα ψυχικά αποτυπώματα, κινησούλες συσσωρευμένες με διαλύσανε εμένα τον εραστή του μεγάλου.  Και είναι και η τύχη.  Με ένα κερί και τον ήλιο προχωρώ σε μονοπάτι μιας πόλης ηλεκτρονικά δικτυωμένης χωρίς γύμνια χωρίς ερωτηματικά χωρίς χτυποκάρδι για να κλέψεις λίγη χαρά και λίγο έρωτα. 

Μακάρι να ξετρυπώνω εσένα μέσα από την κυψέλη με το μέλι μέλισσα γυναίκα μου, να γίνω η άνοιξη και ο αγρός σου.  Δεν ξέρω να επικοινωνώ. Το σκαθάρι σου.

Σίγουρα

Και απόλυτα

Αρπάζομαι από τον

Θάνατό μου

Αντιλαλώ σοφία και ομορφιά

Ρέοντας αναπόδραστα μέσα στον έρωτα σου

Ίσκιος πουθενά, κατακόρυφος ήλιος.

Finally I have become a beetle. All’s well. If I make it I shall live, otherwise I shall have to think of my death. I give birth to it now and I leave you. I shall kill a part of my mind and something more general. I cannot. The joy non-negotiable. Full of corners is life, breaths in pieces. Parts speak parts pass parts I remember parts hurt parts move. I can only forget me. My mission. I am no longer human. What am I? What am I? I worship the small and plain and simple against your wonders of technology. I am a flesh that has edges. Its needs. Merely for survival, nothing more, everything accounted for. And within me burns a desire for truth beauty and love. In the image of the great architect of nature, I lived, and now a beetle out of the aches of other humanoids. Sensitivity? Mistakes and miserable psychological imprints, small movements accumulated have shattered me, me the lover of greatness. And then there’s luck. With a candle and the sun I walk on the path of a city electronically linked without nakedness without questions without heartbreak to steal a little joy and a little love.

I hope  I can ferret you out of the beehive with the honey my bee woman, to be your spring and your field. I do not know how to communicate. Your beetle.

Surely

And absolutely

I grab upon

My death

I echo wisdom and beauty

Flowing inexorably into your love

No shadow

Vertical sun

"The crazy ones" acrylics on paper 100cm x 70 cm 

Σε έναν κύκλο θέλω να κλείσω εμένα και εσένα.  Δυο τρελοί. Σιωπή.  Σιωπή για την ηδονή που αναδύεται, την περίμενα πάντα.  Είναι αγνή τόσο νέα και τόσο ωραία.  Γινόμαστε θεοί ισχυροί από έρωτα κορίτσι μου.  Κοίτα αυτή την εικόνα που δεν μας λυπάται.  Η άνοιξη πεθαίνει από τα δηλητήρια της.  Η ένωση μοιάζει η πρώτη σωτηρία, η δεύτερη πάλι η ένωση, η τρίτη σωτηρία ο θάνατος, αυτός που χωρίζει.  Προλαβαίνουμε να φτιάξουμε ένα σπίτι? Δεν φοβάμαι είμαι τρελός.  Προσπαθώ να είμαι καλός και έξυπνος.  Ίσως λυπάμαι μόνο μήπως χώσω την αιδώ που χτένιζε την πλούσια χαίτη της ψυχής μου ως τώρα.  Θέλω να εξανθρωπίζομαι α την συμπόνια για κάθε ζευγάρι που πετά στον έβδομο ουρανό.  Και να κλείσω τις ώρες του θριάμβου των σωμάτων σε μια παρένθεση που δικαιολογεί το τέλειο.  Μασώντας σίδερα και χειμώνες, θα κινώ προς το καλοκαίρι σου αγάπη μου.  Τρελοί. 

Inside a circle I wish to enclose myself and you. Two lunatics. Silence. Silence for the lust emerging, I have always awaited that. It is pure so young and so beautiful.  We are becoming gods empowered by love, my girl. Look at this picture that has no mercy for us. Spring is dying from its poisons. Union seems the first salvation, the second one union again, the third salvation death, the one who separates. Have we got time to build a home? I do not fear, I am a madman. I try to be nice and smart. Perhaps I’m only sad over burying the shame that used to comb the thick mane of my soul until now. I wish to humanize myself by being compassionate for every couple flying in seventh heaven. And to close the hours of triumph of the bodies inside a bracket that justifies perfection. Chewing on iron and winters I shall move towards your summer my love. Lunatics.

"The chair" acrylics on paper 100 cm x 70 cm sold

Συνθήματα γράφω πάνω στο χέρι μου, να μην ξεχάσω να στα εξιστορήσω όταν σε δω, χαρά μου.  Με φερσίματα τρελού μαστιγώνω τη σκέψη που θέλει την επαφή μας ματαιόπονη.  Μες την σιωπή ο ήχος από τα χείλη μας, είναι το κόκκινο μέσα στο μαύρο.  Σε μυρίζω και σε θυμάμαι.  Όταν μου λείπεις η μνήμη μου πνίγεται στη θάλασσα της αμφιβολίας.   Σαν να μην αξίζω την αγάπη σου.

Σε αγαπώ και υποφέρω.

Ο σπαραγμός σου

Κρίμα που δεν είμαιένας θεός

 Ο φτωχός σου

Γι’ αυτό κρατώ την στιγμή που όλα είναι εδώ και η ερωτική συμφωνία ακούγεται μέσα από το χαοτικό σκοτάδι.  Η μόνη εκδίκηση για τον θάνατο, σε αυτή την καρέκλα κάτσαμε για να την ακούσουμε.  Σε ευχαριστώ κορίτσι.

I write slogans on my arms, so that I do not forget to narrate them to you when I see you, my joy.  In a madman’s manner I flog upon the thought that wants our contact futile. Through the silence, the sound of our lips is the red within the black. I smell you and I remember you. When I miss you my memory drowns in the sea of doubt. As if I am not worthy of your love.

I love you and I suffer.

Your agonizing heartbreak.

What a pity I am not a god.

Your poor sod.

For this I hold the moment when everything is here and the erotic symphony sounds through the chaotic darkness. The sole revenge for death, in this chair we sat to listen to it. Thank you my girl.

 

"Voluptuousness" acrylics on paper 100 cm x 70 cm

Ζητιάνος της ευχαρίστησης

Κυλούσα στους δρόμους ματωμένης συνοικίας.

Φύρδην-μίγδην χρώματα,

Σάρκα πολύχρωμη, πολυπαθής.

Κήπος αφρόντιστος, μα αφροδισιακός

Αγκάθια και άνθη όλα μαζί

Οι ακτίνες μιας σόμπας ηλεκτρικής

Που υπόσχονται το αποκάρωμα οργασμικής διαδικασίας.

Σε θέλω, έλεγα μέσα μου σε όποιον συναντούσα

Ένας θεός αγαπά όλα του τα παιδιά

Κι εξοντώνει την τρέλα τους με το να τους κάνει όλα τα χατίρια.

Θεούλης είσαι, είπε μια φωνή

Κι αφάνισε την ενοχή του πολλαπλασιασμού,

Του ρίσκου και της επιθυμίας

A beggar for pleasure

I roamed the streets of a blooded neighborhood

Jumbled up colours, tainted flesh, tortured

A garden neglected but aphrodisiac

Thorns and blossoms tossed together.

The rays of an electric heater promising sweet rest after the orgasm.

“I want you”, I whispered to anyone I crossed in the street

A god loves all his children

And wipes out their madness by humoring them

“You’re a little god”, this voice muttered

And dispelled the guilt of multiplication,

Of risk and of desire

 

"Doubled 2" acrylics on paper 100 cm x 70 cm sold

Στο κέντρο μου διαπίστωσα την ύπαρξή σ ου.

Τραγουδώ τα λόγια μου από τότε.

Πόσο σ’αγάπησα

In my core I established your existence.

I’ve been singing my words ever since.

Oh, how I loved you!

"Kalliopi" acrylics on paper 100 cm x 70 cm

Εύθραυστες και θρυμματισμένες τελικά οι μεγάλες κινήσεις μιας δύναμης φιλάνθρωπης.

Στο άρμα μιας τύχης κατακόκκινης καρφιτσώνω ευχές για παγκόσμια ευτυχία.

Γεννήθηκα ευλογημένη

Fragile and shattered, after all, the grand movements of a philanthropic power.

Upon the chariot of a scarlet fate I place my wishes for world happiness

I was born blessed

 

"The Funeral" acrylics on canvas 170cm x 80 cm

Σε κοιτώ πριν φύγεις. Δε σηκώνομαι ούτε εγώ, σου κάνω παρέα.

Έλα, κάνε μου κι εσύ.

Για πάντα, αγαπημένε μου!

I look at you before you leave. I don’t stand either, joining you.

Come, keep me company.

Forever, my beloved!

 

"The Flower Man" acrylics on paper 100 cm x 70 cm

Ο κόσμος γύρισε ανάποδα

Κι οι τσέπες μου άδειασαν από τις φωτογραφίες σου ‘

Πάνω σε κέρματα ακριβά.

Κοίτα, σκόρπισαν παντού

Όπως οι κρεμαστοί κήποι της άδολης γοητείας σου,

Που πνίγουν τους ανθρώπους όταν σε κοιτούν κατάματα.

Ζηλεύω.

Η ένθεη φύση σου η μαγική  με πολλαπλασιάζει -

Άντρα μου!

The world’s turned upside down

And my pockets got emptied of your photographs

On precious coins

Look, they’ve spread all over

Like the hanging gardens of your candid charm

Which smother people when they stare into your eyes.

I’m jealous of you!

Your divine nature, that magic one, multiplies me -

My man!

"S' agapo" acrylics on paper 100 cm x 70 cm sold

Κίνηση ενός θεού από γρασίδι, προσβάσιμου και έμπιστου.

Σ’αγαπώ.

Στροβιλίζομαι στο χορό διάστικτων στιγμών και γίνομαι η υπόσχεση για πάντα Μιας μνήμης ολογραμματικής.

Καμιά τρύπα στο χρόνο δε θα με αφανίσει

The movement of a god of grass, accessible, reliable.

I love you.

I swirl in a dance of speckled moments and I become

The eternal promise of a holographic memory.

 No hole in time shall annihilate me.

"The acquaintance" acrylics on paper 100 cm x 70 cm 

Στον τροπικό κύκλο της σκέψης μου

Ένα οστό ορθώνεται στο κέντρο

Κι ηγεμονεύει

Δονήσεις το κάνουν να φλέγεται.

Χιλιάδες μικρά μάτια πνίγονται στη γεύση μιας πλημμύρας ηδονής

Ξανά και ξανά

There within the tropics of my mind

A bone rises right in the middle

And presides

Vibrations set it alit

A thousand eyes drown in the taste of a flood of lust

Again and again

 

"Intimacy" acrylics on paper 100 cm x 70 cm

Όταν μ’ αρνείσαι

Εξοβελίζομαι σ’ έναν ουρανό από πρόκες

Ματώνω αίμα φλογερό,

Μια θάλασσα καμέλιες βγαίνουν απ’ το στόμα μου

Και κοράλλια σπέρματα μέσα σε θάλασσα ώρα μεσημέρι

Αφήνονται απ’ το φτωχό κορμί μου.

Όταν μ’ αρνείσαι παραδίνομαι

Σε μάγισσας παράγκα

Μέσα σε κλίνη πολύχρωμη να γιατρευτώ

Απ’ το φιλί του θανάτου.

Δέχομαι να με σπαράζουν λύπες ατόφιες

Και αφίλητος αρχίζω τα αναφιλητά.

Όταν μ’ αρνείσαι μόνος στέκομαι

Χωρίς βήμα και βάση

Στεγνός στην ξηρασία ήλιου

Κάρβουνου απ’ την απελπισία της ματαίωσης.

Όταν μ’ αρνείσαι

Εμετός τα δάκρυά μου,

Μπλε ίσκιοι με τυλίγουνε

Φοβάμαι τη θωριά μου.

Θεά μου εσύ

Κίνησε τα νήματα

Γίνε μπουκιά αντίδωρο

Μέσα να σε βάλω,

Να καταπιώ τα πόδια σου

Τα χέρια σου

Και το κορμί σου όλο.

Να μην μ’ αρνείσαι.

Intimacy

When you deny me

I’m launched into a sky of nails

I bleed hot blood

A sea of camellias emerge from my mouth

And coral sperms into a sea at high noon

Pour out from my poor body.

When you deny me

I surrender

In a witch’s hut

Within a colourful bed to cure myself

From death’s kiss.

I consent to be devoured by pure grief

And unkissed I begin to sob

When you deny me

Alone I stand

Stepless and groundless

Dry in the draught of a sun-coal

Out of despair from cancelling.

When you deny me

Like vomit my tears,

Blue shadows wrap around me

I become frightened of my sight

Oh, you, my goddess,

Pull the strings,

Be the bite of holy bread

So as to put you inside of me

To swallow up your legs

Your hands

And your body whole.

So that you do not deny me.

 

"Doubled" acrylics on paper 100 cm x 70 cm sold and published

Όχι, δεν πρέπει να αγαπάς, θα υποφέρεις.

Το ηγεμονικό πυρ του ενός διάσταση κύκλου σε καθηλώνει.

Ολόκληρος.

No, you must not love, you’ll suffer!

The regal fire of One the circular dimension transfixes you.

Whole!

"Alone In Paris" acrylics on paper 100 cm x 70 cm

"The Bottle Opener Man" acrylics on paper 100 cm x 70 cm  

Ένα καρουζέλ από πρόσωπα έχει καταπιεί και καθώς αυτό γυρνάει, προσαρμόζει την ουσία με το ανάλογο προσωπείο – ρόλο, σύμφωνα με τις περιστάσεις.  Η ψυχή του, ενός τοξότη, που διψάει για μετακινήσεις με καράβια σε ελληνικές θάλασσες.  Κουράστηκε να είναι μόνος και κοιμάται.  Στον ύπνο του βλέπει ένα όνειρο: Καβάλα σε μια άνοιξη, φορώντας κίτρινο μανδύα από μιμόζες παρασύρεται στα νερά μιας λίμνης από όπου πίνουν νερό οι ταύροι και οι βίσωνες.  Σαν παρθένο παλικάρι, θεριεύει η ορμή των νιάτων, φωτιά για να κάψει κάμπο με μοναστήρι κοριτσιών.  Άκακος άνθρωπος μα ερωτομανής, ο άνθρωπος ανοιχτήρι.

A carousel of faces he has swallowed and it goes round, he matches the essence with the appropriate mask-role, according to the circumstances. His soul, of an archer thirsty for transport on ships in Greek seas. He’s tired of being alone and he sleeps. In his dream he sees a dream: riding a spring, wearing a  yellow cloak of mimosas he drifts in the waters of a lake from which bulls and bisons drink. Like a virgin lad, his youth’s urge flares up, fire to burn down a meadow with a girl’s monastery. A harmless man but lustful, the man opener.

go to home page